Отворената канцеларија не мора да значи крај на приватноста

Дали работите во отворена канцеларија? Дали ви се допаѓа? Ако сте како повеќето луѓе кои се приклучуваат на овој разговор онлајн, одговорот е громогласно „НЕ“. И покрај фактот што над 70% од вработените во САД работат во отворена канцеларија, се чини дека има многу повеќе критичари од подржувачите на таков начин на работа. Луѓето се жалат дека е премногу гласно, има премногу вознемирувачи и премногу се изложени. Не е ни чудо што 74% од вработените се повеќе загрижени за приватноста денес,отколку што беа пред 10 години.

Но, дали ова значи дека отворањето на канцеларијата е лошо? Дали треба да се вратиме во поединечни канцеларии за секого? Сметаме дека одговорот на овие прашања е исто така непоколебливо „НЕ“. Нашите истражувања покажуваат дека вистинскиот предизвик за денешните отворени канцеларии доаѓа кога работниците немаат слобода да се движат, ниту место за движење, кога им треба приватност. Анксиозноста изразена од членовите на онлајн заедницата е вкоренета во психолошка неможност предизвикана од губење контрола врз она што другите можат да го видат и слушнат за нас, како и во разните стимули кои ги доживуваме секојдневно.

Пет стратегии за приватност кои треба да ги планирате

Важно е да запомните дека приватноста не секогаш значи четири ѕида и една врата. Нашето истражување укажа на пет стратегии за приватност што луѓето ги користат, понекогаш несвесно, за да ги контролираат нивните искуства. Еве пет стратегии за да им се помогне на работниците да се чувствуваат помалку фрустрирани и попродуктивни:

1. Стратешка анонимност: Да се биде непознат / “невидлив”

Ова би можело да биде едноставно како работа во област каде што никој не те познава, па нема ни да бидеш вознемируван. Дали вашата организација им дозволува на луѓето да изберат алтернативни локации покрај нивната доделена работна област?

2. Селективна изложеност: Избор на она што другите го гледаат

Размислете за изгубените можности за поврзување кога мобилните работници веќе немаат средени прикази на своите работни мест. Да им даде на работниците поголема контрола, овозможете им да одберат што другите да гледаат. Дали вашите мобилни работници се охрабруваат да ги персонализираат избраните работни места кога се движат низ канцеларијата? Може ли да изберат телефонски повик наместо видео конференција?

3. Доверба и доверливо споделување

Дали имате место каде што можете да бидете со уште еден или двајца вработени и да имате приватен разговор? На луѓето им требаат места каде што можат да разговараат без да бидат слушнати, без разлика дали станува збор за преглед на перформансите или за дискусија за лична работа со пријател на работа.

4. Намерно заштитен: Самозаштита

Работните места можат да понудат скриени делови или да го конфигурираат мебелот на начин што ги обесхрабрува нарушувањето. Често гледаме луѓе кои избираат места каде што можат да завртат грб кон ѕидот, што создава чувство на психолошка безбедност, спречувајќи им на другите да им се приближат од позади.

5. Намерна осаменост: Одвојување на себе

Понекогаш секој треба место на кое едноставно ќе се оддалечи од се. Без разлика дали е потребно само време да размислува за проект или да се одмори со кафе, важно е луѓето да имаат средства за физички одвојување од другите, за длабок фокус и одмарање. Дури и на најекстремните луѓе им треба време да бидат сами, дури и се работи за едноставно префрлање на ментални брзини од една тема во друга.

Отворените канцеларии лесно можат да ги поддржат овие пет стратегии за приватност без големо преуредување. Првиот чекор е за организациите да препознаат дека луѓето треба да имаат рамнотежа меѓу тоа да бидат сами и да бидат со други. Давајќи им на луѓето видови на простори кои им даваат контрола врз нивните информации и стимулација, може да им помогне да почувствуваат дека канцеларијата е всушност најдоброто место за да се завршат работите.